Dag 10- do 31 juli - John Pennekamp coral reef

Op weg naar John Pennekamp coral reef – Key Largo

Hup eruit, het is 08.00 uur, hoogste tijd want vandaag moeten we een endje rijden, helemaal naar beneden naar Key West. De kids vinden het nog veel te vroeg maar ik geef aan dat we het snorkelen in de koraafriffen dan straks niet meer gaan redden….nou toen hadden ze opeens wel haast…. Ffe nog een paar pannekoeken bakken bij het ontbijt in Holiday Inn Express Fort Lauderdale en dan de weg op….We waren rond 11.30 uur aangekomen op Key Largo bij het John Pennekamp coraf reef park. Dus m.a.w. zijn we ong. 2.5 uur onderweg geweest naar Key Largo. Snel gekeken of wij nog met de snorkeltour van 12.15 uur mee konden en ja dat was nog mogelijk…alle namen genoteerd voor een bepaalde boot, verder moet je dan nog wat papieren tekenen dat ze nergens voor verantwoordelijk zijn en dat je inderdaad wel kunt zwemmen.. De snorkels moesten we kopen en de duikbrillen en de flippers konden we huren, tja waar geld al niet makkelijk voor is! Huppa… het vliegt wel je zak uit hier in Amerika hoor..en dan natuurlijk al die winkeltjes die er altijd bij zijn, zo aantrekkelijk, voor mij, maar ook voor Oscar en Claudia en Hans vindt het allemaal maar troep. Maar echt zulke leuke hebbedingetjes daar hebben de meeste mannen toch geen verstand van… behalve Oscar dan, maar hij heeft het van mij zegt Hans. Maar goed, nu geen tijd voor want we moeten haasten… snel bij de auto onze zwemkleding aangedaan en vliegensvlug naar een hutje waar we de gehuurde spullen, duikbril en flippers, moeten ophalen. We moesten ons om 12.05 uur melden bij de boot genaamd Encounter. We zaten met 46 man op de boot, volle boot dus. Eerst 35 minuten varen naar een bepaalde plek in zee naar het rif. Dat ging supersnel en hard, we leken wel op een Miami Vice boot, gaaf. Het zonnetje scheen nog steeds volop en op de boot een beetje een windje erbij maakte het allemaal een goede combinatie. Superspannend wat er stond te gebeuren. Op de boot kregen we tijdens het varen uitleg over het snorkelen, waar je precies in het water moest zijn, wanneer je weer terug moet naar de boot en ook dat we voor de veiligheid nog van die mooie rode snorkelvesten aan moesten doen. Maar natuurlijk eerst nog ffe goed insmeren met zonnebrand. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming nog even de duikbrllen laten inspuiten met een goedje dat dat ding niet beslaat en toen hup het water in, heerlijk water, wel warm maar toch lekker en hastikke helder blauw. Wow fantastisch mooi. Nou nu op zoek naar de koraalriffen, nou binnen een minuut al gevonden en wat fantastisch, al de mooie kleuren koraal, al die mooie gekleurde vissen, van klein tot groot, hele scholen vissen maar ook van die Nemo en Dorrie exemplaren, zo geweldig mooi, niet voor te stellen dat we dit nu meemaken. Een echte aanrader om te doen. We kregen er geen genoeg van en hebben ruime een uur in het water gelegen. Die vissen lijken helemaal niet bang voor je en zwemmen zo dicht bij dat je ze bijna kunt aanraken. Claudia voelde zich ook als een vis in het water, dat snorkelen is op haar lijf geschreven. Oscar was druk met de Go Pro om het allemaal op de film vast te leggen maar toen…… tam..tam…tam………wat nu, opeens, Ik hoor Oscar schreeuwen, Mam een haai! Ik zie een haai, echt waar… heel dichtbij…….ik kreeg het echt benauwd ervan. Oscar zou er bijna nog achteraan willen gaan om hem nog beter te filmen maar gelukkig deed hij dat niet, maar toch zag hij het gevaar niet zo op dat moment, bij het woordje Haai wist ik niet hoe snel ik naar die boot moest zwemmen terwijl ik schreeuwend de anderen riep mee te komen…..mijn hart ging tekeer als een gek….. ik schrok me werkelijk dood…….pfffff wat was ik blij weer veilig op die boot terug te zijn met z’n allen. Nou de haai staat ook op de film dus kunnen we met eigen ogen zien hoe dichtbij hij was en hoe groot. Wat een avontuur! Daarna weer teruggevaren met hoge snelheid naar de steiger waar we opgestapt waren. Op de boot nog in gesprek gekomen met van oorsprong een Nederlander, die nu in Zwitserland woont. Hij was hier op vakantie met zijn vrouw en kind van 14 jaar voor een familie reunie. Zijn dochter van 14 sprak maar liefst 6 talen. Het was een aparte maar zeer aardige kerel. Binnen een half jaar getrouwd met een Amerikaanse die had hij in dat half jaar had leren kennen. Hij vroeg ook aan me of er iets aan de hand was met mijn dochter want haar kaak was tekort? Hij was nl. tandarts van beroep en daaraan kon hij zien dat er iets niet klopte. Ongelofelijk toch…Hij had ook nog een of andere Jacobsroute gelopen van maar liefst 3 maanden. Ik moest maar ffe kijken op youtube.. Verder vertelde hij nog dat je moet genieten van het leven, daarom is hij maar voor 50% aan het werk, maar zijn vrouw heeft een fulltime baan bij een bank in aandelen, dus dan kan dat ook wel, dan heeft ie genoeg poen want ook hij heeft geen verkeerde baan om goed geld te verdienen…..
Teruggekomen de geleende spullen weer ingeleverd en snel verkoeling gezocht, waar? Ja, inderdaad in het leuke winkeltje.. nou Hans ging vast richting de auto om de airco aan te zetten. Wij nog ffe wat leuke dingen gescoord in die winkel en op het laatst nog een heerlijk softijsje genomen, nou die man had er werkelijk een kunstwerk van gemaakt, het leek wel de eiffeltoren. Nou toen we naar buiten liepen werd het niet lang daarna al de toren van pisa en even later droop het aan alle kanten naar beneden door de hitte…..Claudia zat helemaal onder….
Daarna nog een end rijden helemaal naar het zuiden naar Key West. Inmiddels was het 16.00 uur. Wat een saaie weg was dit en wat duurde het lang. Nog gestopt bij het sandaalhuis en daar nog voor manlief en Claudia nieuwe slippers gehaald van crocs. Daarnaast ook weer zo’n verslavend winkeltje maar zoooo leuk om te snuffelen. Voor de opa’s en oma’s ook meteen geslaagd voor een kadootje want we zagen zo iets leuks! Nou en toen eindelijk op weg….. duurde erg lang, zo lang, zo ver…. Pfffffffff… saai… bruggen soms mooi, veel water aan de zijkanten wat wel erg apart was, eentonig lange weg. Om 19.30 uur eindelijk gearriveerd in ons duurste hotel van deze reis, Best western Key ambassador resort. Spannend weer hoe dit er uit zal zien…..prachtig zwembad met palmbomen in ieder geval, leek een beetje op ons zwembad in Spanje maar wel kleiner. Onze kamer is de kleinste kamer van allemaal tot nu toe, maar voor het eerst met balkon en uitzicht op het zwembad, balkon omringd met muskietengaas, airco en een koelkast aanwezig en er was verder niets mis mee maar we hadden toch meer verwacht voor dat geld en dit was ook niet de mooiste kamer die we hebben gehad. Maar we hebben nog niet gegeten…. 5 minuten ervandaan kregen we een tip van een lekker Italiaans restaurantje. Daar zijn we heen geweest, lekker rustig binnen en heerlijk airco, dus we kwamen even bij. De kids hadden als voorgerecht heerlijk meloen met ham en wij carpaccio. Daarna de kids lasagna en Hans iets van fusilli met kip en ik penne met crab. Wat een maaltijd en zodra je een slok van je water nam kwam er een mannetje dit onmiddellijk weer bijvullen, we gingen er bijna een spelletje van maken, was lachwekkend. Als toetje lekker tiramisu, cappucino voor Hans en ijs voor Claudia. Oscar is geen toetjesmens. Inmiddels waren die twee glazen wijn bij mij toch een beetje verkeerd gevallen want ik kon werkelijk overal om lachen..... de kids hadden schik….daarna snel naar ons hotel en ons bed ingedoken…..ik was ook zo weg….