Dag 12 - za 2 aug - Op weg naar Islamorada

Vanmorgen heel zachtjes opgestaan want ik wilde nog even een zonnetje pakken op het terras bij het zwembad. Dat is voor een kwartiertje gelukt, van 09.15 tot 09.30 uur want helaas werd het daarna bewolkt. Toen alles maar gaan inpakken om straks te vertrekken naar het volgende resort. De kids waren erg moe dus hebben we ze laten liggen tot 10.30 uur zodat ze lekker konden uitslapen. Het ontbijt niet gered, maar daar misten we toch niets aan. Net voor 12.00 uur zijn we uitgecheckt en om op weg gegaan naar ons nieuwe resort op Islamorada. We kregen trouwens nog wel 50 dollar (= 35 euro) terug als tegemoetkoming omdat we hadden aangegeven niet tevreden te zijn over het ontbijt.
Wat is gisteren nog vergat te vertellen is dat we hier ook de specialiteit van de Keys hebben genuttigd, nl. Key lime pie, een soort kwark-toffee achtige taart in een lime smaak met een harde koek bodem, maar eerlijk gezegd vond ik die cheesecake bij Angela veel lekkerder.
Jemig, wat een verschrikkelijk lange saaie weg zeg, terug van Key West naar Islamorada…pffff er kwam werkelijk geen end aan. Claudia had gelukkig Jan Smit mee dus vermaakte zich prima en Oscar zat ook een spelletje op zijn mobiel te doen. Opeens zagen we een Turtle Hospital, dat leek ons interessant, dus even een stop gemaakt om te kijken. We kwamen in een soort visitorscenter waar allerlei foto’s hingen van die reuzeschildpadden, van skelet tot foto’s van gewonde zeeschildpadden, en hoe deze gered zijn geworden. Erg mooi en interesting om te zien. Het hospitaal erachter is ook volledig in werking maar de tour voor nu zat al vol dus dan zouden we zeker 2 uur moeten wachten… dacht het niet, we gaan verder, dat wachten hebben we in de parken al genoeg gedaan in die rijen.....
Hup weer in de auto, het zonnetje kwam toch af en toe te voorschijn, maar in de auto heerlijke airco zodat we van de hitte geen last hadden. Ook al is die zon er niet dan is het hier evengoed erg warm, die airco is een echte noodzaak hier. En ja hoor, een volgende stop kwam eraan, Dolphin Research Center. Ook daar een kijkje genomen en dat werd een wat langer kijkje.. Eerst kwamen we weer in een winkeltje en toen konden we toegangskaarten kopen voor een heel resort dat erachter lag. Toch maar gedaan en daar hadden we geen spijt van. Daar hadden ze dolfijnen en zeeleeuwen, die gewond zijn geweest en moesten herstellen. Maar ook zijn deze soms gewoon hier geboren en mankeren ze niets maar dan leren ze allerlei trucjes etc. Eenmaal in dit research center dan kom je er niet meer uit, wij wel gelukkig hoor. Maar de beesten hebben het daar goed, dolfijn trainers gaan met ze aan de slag en ze leren die beesten echt van alles, echt supergeweldig wat ze lieten zien. Al die commando’s die gegeven worden, volgen ze zonder problemen op. Maar ook lieten ze zien hoe ze bv. Makkelijk bloed kunnen aftappen, of oogdruppels kunnen geven etc. Veel info gehad, erg interesssant.
Toen weer onze auto in om die saaie weg te vervolgen….en ja hoor, staan we gewoon ineens in de file op deze shitweg. Hoe kan dit nu toch. Al met al heeft die file en dat stapvoets rijden toch nog ruim een uur geduurd, echt balen. Rond 16.30 uur waren we in ons resort aangekomen, Postcard Inn. Dit lag direct aan het strand. Ook was er een zwembad dat op het strand uitkwam. Beautiful hoor! Maar helaas motregen dus dat nodigde niet echt uit om nu een duik te nemen. Wat wel weer grappig was en heel toevallig, dat we kamer 422 hebben, 4 is geluksgetal en 22 is van 22 september onze trouwdag, en dat terwijl er toch wel zo’n 700 nummers hier zijn, dus een groot complex. Het was ook aardig druk, vooral met Nederlanders. Onze kamer zag er prachtig uit, met mooie vissen boven onze bedden aan de wand, en het allerbelangrijkste goede bedden. We keken uit op wat daken en hadden ook een balkon, alleen zit je daar nooit omdat het te warm is, maar wel goed om je natte spullen te laten drogen. Toen was het alweer etenstijd. Op het resort was een restaurant waar we maar van gebruikt gemaakt hebben. Seafood is hier trouwens wel nummer 1 op het menu en sterker nog, je mag hier je eigen eten ook vangen en daarna grillen en opeten als je wilt, dus echt iets voor mijn paps. Na het eten lekker op ons bed geploft en film gekeken , the wolverine, erg spannend. Daarna vielen onze ogen alweer dicht…..